Ozan Başdaner – Hüseyin Deniz Özcan
Türkçe literatürde Weber metodolojisine ait kitapların sayısı bir elin parmaklarını geçmez. Halbuki Almanca metinlerin yanı sıra İngilizcedeki Weber külliyatı bile besbelli bir ivmeyle birikerek Weberyan bir Babil Kulesi inşa edilmesine katkı sunmaktadır. Kimi yorumcular Weber’in kendi ikincil literatürünün gölgesinde kaldığından yakınırken bazıları Weber’in dağınık, polemikçi, kılı kırk yaran metinlerindeki karmaşayı anlamanın bundan öbür bir yolu olmadığını savunur. İşte ‘Bilim, Pahalar ve Politika’ bu çatallanmanın eşiğinde durur. Bir yandan, Weber’in yayımlanmış metinlerini, mektuplar, derkenarlar, göz gerisi edilmiş notlar ve kelamlı tartışmaların ışığında, bütünlüklü bir görünüm olarak tekrar inşa ederken; öbür yandan, diğer büyük Weber yorumcuları ile yürüttüğü tartışmada kendi özgün pozisyonunu belirginleştirir. Hasebiyle, bu kitap halihazırda zayıf olan Türkçe literatür için eksiksiz bir pusula fonksiyonu görmektedir: Hem Weber’in özgün metinlerinin okunmasına yardımcı olur hem de ikinci literatürdeki belirli başlı yorumların eleştirel bir haritasını oluşturur.
Peki fakat Weber okurunun bu türlü bir pusulaya sahiden de muhtaçlığı var mıdır? Toplumsal bilim metodolojisi ve mantığına ait metinler, Weber’in vefatından sonra eşi Marianne tarafından derlenerek, Weber’in kendisinin asla kullanmadığı ve kullanmayacağı Fichteci bir başlık altında- “Wissenschaftlehre” (Bilim Öğretisi)- yayımlanır. İngilizceye ise sözün bu lisandaki biçimsel çağrışımları dikkate alındığında, Weber’in maksatlarıyla bir kere daha bütünüyle örtüşmeyen “Metodoloji” ismiyle aktarılır. Sorun şimdi metinlerin isimlendirilmesi basamağında bile gösterir kendisini. Üstelik bu metinler, periyodun entelektüel ethos’una ilişkin isim ve kavramlara aşina olan bir okuru varsaydığı için epey karmaşık eleştirel müdahalelerle doludur. Ve hepsinden kıymetlisi, Weber’in metinleri, Alman ideolojisinin 19. yüzyılın ikinci yarısında girdiği “kimlik krizi”ni çözme vaadinde bulunmuş ve tam da bu vaadi yerine getiremediği için bugün unutulmaya yüz tutmuş felsefi bir okulun (Neo-Kantçılık) temsilcilerinden olan Heinrich Rickert’in ortaya attığı “değerler felsefesi” terminolojisi uyarınca yazılmışlardır. Hal bu türlü olunca, üstte sorduğumuz soruya verilebilecek tek bir karşılık var üzere görünmektedir: Evet; Weber’i okuyabilmek için böylesi bir kılavuza gereksinim vardır.
Bilim Pahalar ve Siyaset: Max Weber’in Metodolojisi, Hans Henrik Bruun, Tercüman: Özge Tuncer ve Ozan Başdaner ,496 syf., Livera Yayınevi, 2024. ELEŞTİRİ
Elbette tüm bu dağınıklık Weber’in fikrinde bir süreklilik olmadığı manasına gelmez. Bilakis bu kargaşayı katederek bir ortada tutan ve tüm metinlerde tekrar eden besbelli bir leitmotiv bulunur: Tenkit. Toplumsal bilimler alanında üretilen bütün teorilerin gerçeklikle münasebetinde sınanması gerektiğini düşünen Weber, gemisini iki tehlikeli ucun ortasında incelikle yürütür: Bir yandan, kavramlara gerçeklik atfederek onları şeyleştirenlerin acımasız eleştirisini verirken; öteki yandan, tecrübesi kavramlardan uzaklaştırarak bilgiyi gizemlileştirenleri (mystification) tenkidin amacı haline getirir. Kavramların gerçeklikle münasebetine dair kendi tavrı ise politik içerimleri de olan daimi bir epistemik teyakkuz halidir. Lakin Weber kendi anlayışını mumyalanmış formüllerle biçimsel olarak tanımlamaya yanaşmadığından, okur Weber’in yaklaşımıyla lakin aktifliği içerisinde karşılaşabilir. Bu metodolojiye fakat Weber’in yürüttüğü fiili tenkitler esnasında tanıklık edilebilir.
Zaten Weber’in kendisini de gölgede bırakan devasa literatürü kışkırtarak oluşturan tam da budur: Terminolojik, meyyit bir kabuğun altında şiddetle hareket eden fikrin huzursuzluğu hangi yorumcunun iştahını kabartmaz ki? Bu cezbedici kışkırtmaya karşın; nadiren tanımlanan kavramlar, yarıda bırakılan felsefi tartışmalar ve düşünsel sıçramalarla örülü bu metinlerin anlaşılıp yorumlanması hiç de kolay değildir. Bu yüzden yorumcuların bazen kolaya kaçtığı da olmuştur: Weber metodolojisini Rickert, Dilthey, Nietzsche ve hatta Marx üzere isimlerle ilişkilendirerek ya da “yöntem kavgası”, öznelcilik-nesnelcilik düalizmi, pozitivizm-tarihselcilik tartışması üzere çok genel bağlamlara yerleştirerek okurlar. Kendi içlerinde anlaşılır olan bu teşebbüslerin Weber’i tanınmaz hale getirmek üzere bir riski de vardır.
Hans Henrik Bruun’un tek sorununun ise Weber’in yüz çizgilerini okur için olabildiğince tanınır hale getirmek olduğu söylenebilir. Bu kitabın literatürdeki ayrıksı yeri Weber’den kalan metinleri iğneyle kuyu kazarcasına deşerek, “yaratıcı yanlış yorumlar”ın yanılgılarını gözler önüne sermesinden kaynaklanır. Bilim ile kıymetler ortasındaki münasebetin içerimlerini bu doğrultuda, mümkün tüm seviyelerde ele alır: Bedel bağımsızlığı, paha münasebeti, bedel yorumu ve ülkü tipler. Sözgelimi, paha bağımsızlığı önerme mantığına indirgenen “olgu”-“değer” ayrımından çok daha fazlasıdır: Bilimin dünya görüşü ortaya koyamayacağı manasına gelir ve insanların hayatına değgin büyük sorunların teknik tartışmanın konusu yapılmamasını telkin eden eleştirel bir müdahaledir. Demek ki pozitivist Weberyanların düşündüğünün tersine, Weber sadece bilimin bedellerden bağımsızlığını değil, pahaların de bilimden bağımsızlığını ortaya koymaktadır. Kitabın bir öteki özelliği, Weber’in metodolojik metinlerinde yer almayan tabirlerin (değerleme, kıymetlendirme, paha yargısı, bedel yorumu gibi) ayrımlarını epey berrak bir formda ortaya koyarak birçok karışıklığı gidermek için elverişli olmasıdır.
Hans Henrik Bruun, ‘Bilim, Bedeller ve Siyaset: Max Weber’in Metodolojisi’nde içerilen tüm bu kritik müdahaleler sayesinde, Türkçede hâlâ pozitivizm-hermeneutik ikiliği ve Marx-Weber aksiliği üzere elli yıl öncesinin tartışmalarıyla anılan Weber metodolojisine taze ve güçlü bir soluk getirme savında.
1. Bilim, Pahalar ve Siyaset halihazırda zayıf olan Türkçe literatür için harika bir pusula fonksiyonu görmektedir: Hem Weber’in orjinal metinlerinin okunmasına yardımcı olur hem de ikinci literatürdeki belirli başlı yorumların eleştirel bir haritasını oluşturur.
2. Weber’in metodoloji yazılarının bizim için taşıdığı kıymet, bunların diğer düşünürlerin sistemlerine uymasındansa, düşündürücü ve yaratıcı bir halde ilerlemelerinden ileri gelir.
3. Weber’in metodolojisi: ideoloji mi, bilim mi, yoksa ikisi birden mi?