Toprak, Darüşşafaka’nın büyük yeşil kapısından girer girmez, “Burası ne büyükmüş. Ben burada nasıl yaşarım? Sınıfımı nasıl bulurum?” diye düşünmüş. Aydem’e yatakhane labirent üzere gelmiş, “Tam üç sefer kayboldum” diyor.
Uyum programı için okullar açılmadan bir hafta evvel aileleriyle birlikte okula gelen Daçka’nın en minikleriyle bir ortadayız. Birbirleriyle çabucak arkadaş olmuşlar, okulu keşfetmiş ve çok beğenmişler. Ailelerden veda vakti biraz korkutsa da yeni okullarında yatılı bir yaşama başlamanın heyecanı içindeler.
Emrah Sevgi, ahenk programına Adana’dan annesi ve ağabeyi ile gelmiş. “Sınavı kazandıktan sonra burası yeterli bir okul diye düşündüm ve gelmeye karar verdim” diyen Emrah, İstanbul’a gelmeden biraz üzülmüş, biraz ağlamış lakin bir günde geçmiş bütün hüznü. Annesi Hatice Sevgi, hem oğlunun uygun bir eğitim alacak olmasından memnun hem de ayrılık tasası içinde. Sevgi, “Emrah ‘Kendimi kara delikte hissediyorum dedi ve bir gün ağladı lakin sonra geçti. Ayrılık sıkıntı lakin Emrah okulda kalma kararını kendisi verdi” diyor.
MÜZE ÇOK HOŞ
Kuzey Kaya, Tokat Niksarlı. Okulu bir yakınlarından öğrendikten sonra çok araştırıp imtihana girmeye karar verdiğini söyleyen Kaya, sonucu nasıl öğrendiğini şöyle anlatıyor:
“Ablamla annem latife yaparak ‘Kazanmamışsın’ dediler
önce. Sonra söylediler
kazandığımı. Alışverişlerimizi yaptık geldik. Okulda her şeyi beğendim ancak müze bilhassa çok hoş.”
Ağabeyi, ablası ve babasıyla Ankara’da yaşayan fakat Sivaslı olan Fazilet Yükseldi, okulun beklentilerini ziyadesiyle karşıladığını, öğretmenlerin çok âlâ olduğunu söylüyor.
LABİRENT ÜZERE
Sınava Altınoluk’tan katılan, Aydem Güneş Adıgüzel’in okulla ilgili birinci izlenimleri şöyle:
“Öğretmenimin bilgisayarında bazen oyun oynuyorduk. Bilgisayara girince bir baktım kazandığım iletisi gelmiş. O sırada öğretmenim annemle ‘Hangimiz söyleyelim’ diye konuşuyorlarmış, ben öğrenmiştim bile.
Okula birinci girdiğimde 157. periyot panoları çok ilgimi çekti. Bir de yatakhane labirent üzere olmasaydı çok âlâ olurdu, üç sefer kayboldum.”
Sakarya’dan gelen Toprak Bat,“1. sınıftan beri Darüşşafaka’da okumak istiyordum, sonunda oldu. Burayı bitirince de hâkim olacağım” diyor.
Diyarbakırlı Zeynep Sena Özbayhan başta biraz üzgün olduğunu fakat artık geçtiğini söylüyor. Hatay’dan gelen İclal Altınsöz, annesinin kendisini göndermek istemediğini ancak öğretmeniyle birlikte ikna ettiklerini anlatıyor, “Şimdiden bir sürü arkadaşım oldu” diyor.
11 YAŞINDA NASIL YOLLARIM?
Erdem’in babası Muzaffer Yükseldi, oğlunun annesinin vefatından altı ay sonra imtihana girdiğini, kazandıktan sonra “11 yaşında bir çocuğu nasıl yollarım?” diye çok sıkıntı ettiğini belirterek “Öğretmeni bu okulu anlattı, Darüşşafaka’yı bilen tanıdıklarım Erdem’in kazandığına çok sevindi. Biz de geldik. Fazilet origami yapıyor, Japoncaya, Japonya’ya çok meraklı” diye konuşuyor.
YATILI OKULDA OKUMAK…
Okul genel müdürü Ebru Arpacı, yatılı okulda tahsil görmenin avantajlarını şöyle sıralıyor: “Çocuklar kendilerini organize etmeyi, ‘şunu şu vakit yapmam gerek, 6.30’da kalkacağım, duşumu yapacağım, yatağımı düzelteceğim, kirli giysim varsa yerine koyacağım’ vb. öğreniyor. Vakti kullanmayı, kendi başına bir şey başarmayı ve bunun memnunluğunu yaşamayı, paylaşmayı görüyor. Ayakta durmak ve var olmak nedir öğreniyor, ömürle ilgili maharet geliştiriyor, bencil olmuyorlar, diğerlerinin hislerine ve
ihtiyaçlarına hassaslar. Yatılı okulda çocuklar, bağlantı kurmak, haklarına sahip çıkmak, nazik olmak, görgü kurallarına uymak, kendini müdafaayı öğrenmek, meselelerini çözmek üzere maharetleri kazanıyorlar.
ÖNCE YERLE BAĞ…
Arpacı, ahenk programında yapılanları ve ne amaçladıklarını şöyle anlatıyor:
“Uyum programında üç gün ailelerle birlikte geçiyor, çocuklar terk edilme duygusu yaşamasınlar diye. Aileler, “Bir tek ben çocuğumu buraya bırakmıyorum öbür aileler de var” fikriyle rahatlıyor, bu hisle nasıl başa çıkacağını öğreniyor ve rahatlıyor. Sonra birebir çalışmayı çocuklarla yapıyoruz. Evvel çocuğa yerle ve öğretmenle bağ kurmasını sağlıyoruz. ‘Bu senin sınıfın, senin tabletin, senin masan’ vb. Evvel fiziki bağ kuruluyor sonra duygusal bağa geçiyoruz. Fiziki bağ, duygusal bağ kurmayı güçlendiriyor. Rehber öğretmenler ve psikologların yanı sıra her sınıfın bir öğretmeni var. Sınıf öğretmeni ders dışındaki vakti da öğrencileriyle birlikte geçiriyor
Yatakhanelerde de çocuklara yatma vaktinde takviye olan ‘cici anne’ler var.”
BAĞIŞLA AYAKTAYIZ
Darüşşafaka Cemiyeti İdare Konseyi Lideri Oğuz Güleç, okulun devletten de rastgele bir kamu kurumundan da mali takviye almadığını hatırlatarak “Bağışlarla ayakta duran okulumuzun bilhassa son 10-15 yılda giderek büyüyen bir prestiji, olumlu bir imajı var. En emniyetli beş kurumdan biriyiz. Bağışın büyüğü, küçüğü yok, isteyen istediği kadar ve istediği biçimde bağış yapabilir” diyor.