2022 yılı sonunda memleketimden dindar ve siyasetçi kimlikli insan manzaraları…
Fehmi Koru*
Adam öz kızını telli duvaklı gelin etmiş, fotoğrafa bakınca memnunluk hisleri yüzünden aşikâr oluyor. Gelin de, baba konutundan yaban ele giden her genç kız üzere, mahçup tabirli. Yüzlerin flulandırıldığı fotoğrafa bakıp da “Bu işte bir değil birden fazla yanlışlık var” diye düşünmemek elde değil.
İlk yanlışlık şu: ‘Gelin’ 6 yaşında bir çocuk…
Hemen akabinde gelen ikinci yanlışlık ise, onu telli duvaklı gelin eden babanın, kılık kıyafetine, sakalına, takkesine, cüppesine bakılırsa, ‘dindar’ imajlı biri oluşu…
Baba, bir dini örgütün lideriymiş…
Üçüncü yanlışlık, çocuk gelinin şahsen kendisinin olgun yaşa geldiğinde feveran etmesine yol açan bu olayı duymuş olması gereken babanın önderi olduğu örgütün üyelerinin, uzun yıllar boyunca olaya sessiz kalmaları…
Size bu durum akıl alır üzere geliyor mu?
Benim aklım almıyor.
Hiçbir din 6 yaşındaki bu çocuğa reva görülen çeşitten olaylara müsaade vermez. Hiçbir dindarın da bu türlü bir olaya sessiz kalması düşünülemez.
Yazıklar olsun.
Tekil bir olay mıdır bu, yoksa daha evvel de -bu kadar süflisi olmasa bile- istismara açık öbür olaylar sırasında öğrenildiği üzere, din kisvesi altında her türlü sapkınlığın kelam konusu olduğu emsal olaylar üzere, yaygın bir uygulama mıdır?
Konuya bu kuşkuyla da yaklaşmak kaide.
Batı’da ve Doğu’da, sadece bu türlü densizlikler için oluşturulmuş sapkın örgütlenmeler olageldiği günümüzde de patlak veren skandallar sayesinde örnekleriyle biliniyor.
Uygulanmazsa öteki berbat olayların gerisi gelebilir zira.
Zihnim bu olayın nahoşluğuna takılmışken, bu sefer TBMM’den çarpıcı imajlar medyadan ulaşıverdi. Bir milletvekili bir diğer milletvekiline vefatla sonuçlanabilecek bir celadetle saldırmış; saldırılan milletvekilinin mevtten kıl hissesi kurtulduğu anlaşılıyor.
Saldırganın mensubu olduğu iktidar partisinin sözcüsü, bu itişip kakışmanın başlangıcının bir muhalefet partisi genel liderinin konuşması olduğunu ileri sürmüş.
Muhalefet partisi önderinin konuşması için ‘sözel şiddet’ tespitinde bulunuyor tıpkı sözcü.
TBMM’nin tarihinde vefatla biten kanlı olaylar olduğunu biliyoruz. Fakat 2022 yılının sonuna gelinirken, böylesine bir şiddetin, tıpkı çatı altında yasama faaliyetinde bulunan -milletvekili sıfatı taşıyan- biri tarafından yapılabilmesini yeniden de aklım almıyor.
“Herhalde pişman olmuştur” diye düşünmemize bile müsaade vermedi o saldırgan milletvekili; özür dilemeyecekmiş…
“Bunlar daha hoş günler” denmişti ya, galiba artık hoş olmayan günlere gerçek süratle gidilmeye başlandı.
Saldırıya uğrayan milletvekilinin sıhhat durumunda tasa devam ederken, isminin önünde akademik bir unvan da bulunan birinin, saldırıyı ‘bir ecdat geleneği’ olarak gördüğü ve saldırganı tebrik ettiği duyuldu.
‘Dümura uğramak’ diye bir tabir var ya, o tam bu duruma uygun.
Hayır, saldıran ve onu savunanlar dümura uğramıyor, kendi durumumu anlatıyor o tabir.
Televizyonda ‘tarihi’ tezli dizilerden meskenlere ulaştırılan ‘ecdat’ imgesini nitekim ‘ecdat tavrı’ sanıyor olmalı o yansıyı veren profesör…
Güzel hoş konuşup tartışacak insanların bulunduğu bir yer olması gerekir TBMM’nin… Kürsüde konuşanlara laf atanlar, bu ortada nezaket sonlarını ihlal edenler de olur ve bunlar da siyasi hayatın cilvelerinden kabul edilir.
Ancak fiili ve fiziki hücum, mevte yol açabilecek bir şiddet olayı, çizgi dışına çıkmaktır.
Hiçbir kelam, kelam olarak kalması kuralıyla, ‘şiddet’ olarak tanımlanamaz.
Konuşmanın ‘sözel şiddet’ olarak takdimi bu çeşit olayların devamına yol açabilir.
İstenen bu mudur yoksa?
Alın size “Yazıklar olsun” dememi getiren bir olay daha.
Üst üste gelen iki olayın birbirini unutturmaya yol açmasına müsaade verilmemelidir. Akın olayı 6 yaşındaki çocuğun zorla evlendirilmesini unutturmamalı, 6 yaşındaki gelin haberi de TBMM’de bir milletvekilinin bir diğer milletvekiline saldırısı olayını gölgede bırakmamalıdır.
Bugün bu iki olaya hak ettikleri karşılık verilmez, biri ‘tekil bir sapkınlık’, oburu ‘sözel şiddete verilen haklı tepki’ olarak görülür ve sonlu reaksiyonlarla yetinilirse, yarın herkesi mahçup edecek çok daha feci olaylarla karşılaşılabilir.
Herhalde kimse bu türlü olmasını istemez.
Çocuklar yalnız anne-babanın ihtimamına bırakılmış değildir, toplum ve devlet de onlara yapılan yanlışlıkları önlemekle vazifelidir.
Siyasetin kabul edilebilir hudutlarına tecavüz edildiğinde, bu gelişmeyi hafife almakla sonuçlanacak kılıflar arayıp bulmak yerine, yanlışlığı yapana müsamahasız davranmak, tek tek her siyasalın ve siyaset örgütlerinin -partilerin- misyonudur.
Görevlerin yerine getirilip getirilmediğini izlemek de medyanın misyonu.
İzleyeceğiz.
*bu yazı fehmikoru.com adresinden motamot alınmıştır.